AMO-F-15, Sovyetler Birliği’nin ilk seri üretim kamyonu olarak 7 Kasım 1924’te üretimine başlanmış ve 1931 yılına kadar Moskova’daki AMO (Avtomobilnoje Moskowskoje Obschtschestwo) fabrikasında üretilmişti. İtalyan Fiat 15Ter modelinin lisanslı bir kopyası olan bu hafif kamyon, toplamda 6.285 adet üretildi.
Üretim süreci boyunca araçta çeşitli değişiklikler yapıldı. 1925-1926 yılları arasında radyatörün şekli değiştirilmiş, 1927’den itibaren çamurlukların tasarımı yenilenmiş ve sabit bir tente eklendi. 1928 yılında ilk kez elektrikli aydınlatma sistemi ve korna eklendi, 1930 yılında ise direksiyon simidi sola alındı. 1930 yılında AMO-2 modelinin üretimine başlanmış ve Ekim 1931’de AMO-3 modelinin tanıtılmasıyla AMO-F-15’in üretimi sonlandırıldı.
AMO-F-15’in altı farklı versiyonu bulunuyordu. Temel model olan düz yataklı kamyon, yük taşımacılığı için tasarlandı. 1926’dan itibaren üretilen otobüs modeli 14 yolcu kapasitesine sahipti. 1927 yılında itfaiye aracı olarak kullanılmak üzere bir versiyon üretilmişti. 1928’den itibaren askeri kullanım için BA-27 adıyla zırhlı bir versiyon üretilmiş ve toplamda 215 adet üretim gerçekleştirilmişti. Ayrıca, 1927 yılında Kızıl Ordu’nun üst düzey subayları için dokuz adet personel taşıma aracı üretildi. 1925’ten itibaren sağlık hizmetleri için ambulans versiyonu da kullanıldı.
Düz yataklı kamyon versiyonu 4 silindirli, 4.396 cc hacminde ve 35 beygir gücünde bir motora sahipti. Araç, 5.050 mm uzunluğa, 1.760 mm genişliğe ve 2.250 mm yüksekliğindeydi ve dingil mesafesi 3.070 mm, yerden yüksekliği ise 225 mm idi. Boş ağırlığı 2.050 kg olan AMO-F-15, 1.500 kg yük kapasitesine ve toplamda 3.550 kg ağırlığa sahipti. Maksimum hızı sadece 50 km/s olan kamyon, 100 km’de 28 litre yakıt tüketiyordu ve 70 litrelik de bir yakıt deposuna sahipti. 4 ileri manuel şanzımana sahip olan kamyon 600 mm derinliğindeki suları kolayca geçebiliyordu.
Sovyetler Birliği’nin endüstriyel gelişiminde önemli bir rol oynayan AMO-F-15, sonraki yıllarda üretilen kamyon modellerine ilham kaynağı olmayı başardı.
